Il mio diario in latino

Brevia diurna chronica

a Petro Pischedda

accurate scripta


Non è usuale, soprattutto in questi tempi in cui anche la lingua italiana perde i suoi connotati dal punto di vista morfosintattico, scrivere un diario nell’idioma dell’Antica Roma, cioè in Latino. In questa opera sono narrati, giorno per giorno, i fatti salienti di due anni non molto distanti tra loro, il MMXVI e il MMXX, che evidentemente mostrano due volti diversi, in particolare per via del virus, comunemente chiamato COVID – 19, che ancora porta i suoi strascichi nel MMXXI appena iniziato. Rivitalizzare la pratica del Latine loqui può essere utile per consolidare l’uso della lingua italiana nei suoi costrutti fondamentali.

Praefatio

Conor in hac mea rubrica simpliciter, breviter reverenterque enarrare quod meā maxime interest. In orbe terrarum eventus in horas dissimiles variique sunt, modo laeti modo luctuosi. Nuntii personales non deerunt. Semper in animo habeo linguam latinam non mortuam sed vivam esse atque fore. Saepe, dum cogito et scribo, iuxta computatrum Ulixes, cattus meus dilectissimus, iacet et stertit.

Omnia in lingua latina scripta sunt, praeter inscriptionem huius libri, quae in “lodicula” (vulgo “copertina”) legitur.

Ut videri potest, nuntii ad annos MMXVI et MMXX pertinent: Annus MMXVI astricte narratur; sed contra annus MMXX largius exponitur: hoc secundum inspirationis temporis punctum.

Nuntii qui diem ex die ab universo mundo proveniunt communem humani generis sensum tangunt. Unusquisque nostrum eventa acri sane iudicio perspicit, ut iustum videtur.

Bella, terraemotus, inundationes, procellae et, ad extremum, pandemia ob coronavirus orbem terrarum everterunt. Coronavirus, vulgo “Covid-19” dictum, hominum consuetudines immutavit et ad extremam paupertatem multos cives totius mundi tulit.

Interdum vox Ecclesiae, i. e. Summi Pontificis, refertur, praesertim cum eius verbum vitam socialem omnium gentium tangit. Cordi Francisco est migrantium praesidium!

Petrus Pischedda